Η διάγνωση των διαταραχών λόγου πρέπει να γίνεται έγκαιρα, μόλις οι γονείς αντιληφθούν ότι κάτι ίσως δεν πάει καλά και πρέπει να παρουσιάσουν το παιδί τους στον ειδικό.
Ο ειδικός θα λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Οι περισσότερες δυσκολίες γίνονται εμφανείς κυρίως έως το 3-4ο έτος.
Περίπου στην ηλικία αυτή και ίσως και λίγο νωρίτερα εφόσον το παιδί συνεργάζεται, πρέπει να αρχίζει η θεραπεία.
Διαφορετικά η διαταραχή αρχίζει και εδραιώνεται και δυσχεραίνει η αποκατάσταση, και κυρίως χάνεται πολύτιμος χρόνος με αποτέλεσμα να ακολουθούν οι δυσκολίες το παιδί στο σχολείο.
Οι έρευνες των τελευταίων χρόνων έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως η εκμάθηση της ανάγνωσης, και γενικότερα του γραπτού αλφαβητικού συστήματος, εξαρτάται από τις επαρκείς δεξιότητες επεξεργασίας της γλώσσας.
Αυτό συμβαίνει γιατί το αλφαβητικό σύστημα μιας γλώσσας δεν είναι αυθαίρετο, αλλά ενσωματώνει συστηματικές αντιστοιχίες μεταξύ φωνολογικών στοιχείων των προφορικών λέξεων και των γραμμάτων των γραπτών λέξεων.
Προκειμένου ένα παιδί να μάθει να διαβάζει και να γράφει πρέπει να εσωτερικεύσει αυτές τις σχέσεις και αυτό εξαρτάται από την επάρκεια των δεξιοτήτων της γλώσσας.
Η γλωσσική επεξεργασία επιτυγχάνετε διαμέσου της ανάπτυξης μιας σειράς ικανοτήτων οι οποίες συνοπτικά είναι οι εξής:
1. Ακουστική διάκριση της εισερχόμενης λεκτικής πληροφορίας.
2. Η πρόσβαση στις φωνολογικές, εννοιολογικές και ορθογραφικές αναπαραστάσεις των λέξεων που βρίσκονται αποθηκευμένες στο νοητικό λεξικό.
3. Η παραγωγή προφορικών αποκρίσεων.
Οι δυσκολίες της ομιλίας επηρεάζουν ιδιαίτερα την ανάπτυξη της γραφής εξαιτίας της πιθανής άμεσης σχέσης της προφορικής εκφοράς και της ορθογραφίας, εξαιτίας δυσκολιών στην παραγωγή της ομιλίας, οι οποίες δυσκολεύουν την επανάληψη της λέξης με στόχο την σωστή αποθήκευση της και τέλος, εξαιτίας δυσκολίας στην παραγωγή της ομιλίας που σχετίζεται με ανακριβείς παραστάσεις των λέξεων στο νοητικό λεξικό.
Οι δυσκολίες στην ομιλία και την γλώσσα προκύπτουν από μια ποικιλία αιτιών, όπως και δυσκολίες ανάγνωσης και γραφής και κατά συνέπεια τα άτομα με διαταραχές της ομιλίας και της γλώσσας διαθέτουν ένα ελλιπές θεμέλιο πάνω στο οποίο θα βασιστεί η ακαδημαϊκή τους ανάπτυξη. (Vance, Stackhouse 1997)
Γνωστικά Αντικείμενα που συνδέονται με Δυσκολίες Λόγου:
Aγγλικά.
Γεωγραφία.
Μαθηματικά.
Πληροφορική.
Προσχολική ηλικία.
Σπορ, Τουρισμός, Αναψυχή.
Ψυχολογία.
Γενικές Μαθησιακές Δραστηριότητες που πιθανώς επηρεάζονται απο Δυσκολίες Λόγου:
Aνάπτυξη Προφορικών Επιχειρημάτων – Προφορικές εξετάσεις.
Ικανότητα Αλληλεπίδρασης.
Προφορική Επικοινωνία – Ικανότητα Παρουσίασης.
Διαπροσωπικές Δεξιότητες – Διαπραγμάτευση.
Ικανότητα Συνεργασίας.
ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ
Μέσα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να σκεφτεί μια λέξη, να εφαρμόσει τους κανόνες της γραμματικής σε αυτήν και να τη στείλει στο στόμα ως λόγο.
Για πρώτη φορά, οι νευροεπιστήμονες παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο την επεξεργασία της γλώσσας στον εγκέφαλο, κατέγραψαν αναλυτικά αυτή την αστραπιαία διαδοχή καταστάσεων και την “έσπασαν” σε διακριτά βήματα.
Η ανακάλυψη έγινε μέσω ηλεκτροδίων που είχαν εμφυτευτεί σε εγκεφάλους εθελοντών επιληπτικών. Το “δίκτυο της γλώσσας” στον εγκέφαλο μελέτησε ομάδα επιστημόνων υπό τους Νεντ Σαχίν και Στίβεν Πίνκερ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ και η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό “Science”.
Με ποιο τρόπο η πρόθεσή μας να μιλήσουμε, μετατρέπεται σε πραγματικό λόγο; Στον εγκέφαλο δημιουργείται ένα προλεκτικό μήνυμα, που διαφέρει στους ανθρώπους, ανάλογα με τη συγκεκριμένη γλώσσα που μιλάει ο καθένας. Μέσα από διαδοχικά βήματα, το προλεκτικό μήνυμα γίνεται λόγος. Τα βήματα αυτά περιλαμβάνουν την ανάκληση από τον εγκέφαλο διαφορετικών ειδών πληροφοριών (σημασιολογικών, συντακτικών, φωνολογικών), που στη συνέχεια συνδυάζονται σε μεγαλύτερες δομές, μια διαδικασία που καλείται “ενοποίηση”.
Αν και μέχρι εδώ οι επιστήμονες γενικά συμφωνούν, δεν υπάρχει συναίνεση από εκεί και πέρα για το πώς ακριβώς η σκέψη γίνεται λόγος. Μετά την ανακάλυψη από το Γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά, το 1865, του ρόλου του αριστερού κατώτερου μετωπιαίου φλοιού στην παραγωγή της γλώσσας, πολύ μικρή πρόοδος από τότε μέχρι σήμερα έχει γίνει για την κατανόηση της νευρωνικής υποδομής που υποστηρίζει την παραγωγή του λόγου.
Ένας βασικός λόγος είναι ότι η γλώσσα αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου, με συνέπεια να μην μπορεί να μελετηθεί η νευροβιολογία της γλώσσας σε πειράματα με ζώα. Ένα σημαντικό ερώτημα είναι αν τα διάφορα στάδια παραγωγής της γλώσσας λαμβάνουν χώρα παράλληλα μεταξύ τους ή διαδοχικά το ένα μετά το άλλο.
Η νέα έρευνα έδειξε ότι τα διαφορετικά είδη γλωσσικών πληροφοριών επεξεργάζονται με σειριακό (διαδοχικό) τρόπο μέσα στην περιοχή του Μπροκά. Τα ηλεκτρόδια που είχαν εμφυτευτεί στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα, έδειξαν μια ξεχωριστή και διαδοχική νευρωνική δραστηριότητα σε τρία διαφορετικά στάδια: λεξιλογική (σχετίζεται με τις φράσεις που χρησιμοποιούνται και όχι με τη γραμματική) διάρκειας 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου, γραμματική-συντακτική με διάρκεια 320 χιλιοστών του δευτερολέπτου και φωνολογική (οργάνωση του ήχου) με διάρκεια 450 χιλιοστών του δευτερολέπτου (συνολικά 970 χιλιοστά του δευτερολέπτου).
Οι χρόνοι αυτοί αφορούν την επεξεργασία των ουσιαστικών και των ρημάτων, από τη στιγμή που συλλαμβάνεται μια σκέψη μέχρι που γίνεται λόγος.
Πηγή: Ευ Ομιλείν